Ze heeft het recht niet maar verschaft het zich,
Het maakt haar niet uit dat ik in kreukels lig.
Zij voelt haar pijn, en vergeet mijn traan,
Niet alleen jouw dochter…maar ook mijn vriendin is gegaan.
Jij had liever gezien dat ik ging,
Dat ik me ophing aan dat ding,
Dat ik er niet meer was,
En jij nog samen met je dochter de krant las.
Dat je haar nog had, wanneer je opstond uit je bed,
Dat je haar nog had wanneer je werk verzet.
Dat je haar kon zien,
En haar voelen bovendien.
Dat je zag dat ze nog bij je was,
Ja, nu realiseer jij je pas
Hoeveel je van haar hield, totdat ze stierf,
En jouw leven bedierf.
En nu…nu ben ik de moordenaar?
Het zijn jouw woorden, waarom luister ik ernaar?
Het doet me pijn ze te moeten horen,
Het doet pijn hoe ze mijn schedel doorboren.
Het doet pijn
Een moordenaar te zijn.