Klappen...
Zowel fysiek, als ook mentaal,
zit je op dit moment in de verkeerde hoek.
De hoek waar de klappen vallen,
het slaat naar binnen, het eind lijkt zoek.
Je zoekt op dat moment de veiligheid van een fort,
waar je schuilen kunt tot betere tijden,
want het voelt of je er helemaal alleen voor staat,
niemand die je wil komen bevrijden.
Maar dat laatste is absoluut niet waar,
open je ogen, kijk goed om je heen!
Er staan meerdere mensen voor je klaar,
verder weg, of dicht om je heen.
Je gevoel vindt dit misschien moeilijk te geloven,
het voelt haast een beetje verdacht,
maar kun je de steun aanpakken,
geeft het je uiteindelijk veel kracht.
De kracht om te vechten,
de kracht om door te gaan,
de kracht om te blijven geloven:
Betere tijden komen er aan!
De zon zal schijnen, de vogels fluiten,
de lente zal beginnen,
niet alleen buiten,
maar ook bij je binnen.
Misschien voelt het heerlijk,
of op sommige momenten niet zo fijn,
als je het nodig hebt, geef maar een teken,
dan zal ik er zeker voor je zijn!
Tuurlijk, ik heb op dit moment ook nog mijn wolken,
maar ik heb afgelopen jaar ontzettend veel geleerd,
ik voel, ben sterker en stabieler,
dit doorgeven is volgens mij nooit verkeerd!
Dus al maak ik het soms wat ingewikkeld,
omdat ik mijn weg nog niet 100% ken,
onthoud dat als het nodig is,
ik altijd wel ergens te vinden ben!
Reacties op dit gedicht
| MyLight: | Maandag, maart 30, 2009 22:27 |
| Doe mij ook zo''n lieve vriend :-) Prachtig! | |
| Marina van Vledder: | Maandag, maart 30, 2009 21:03 |
| Openstellen, toe laten en dan verwerken. Samen sta je sterker! Met of zonder muren... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||