woeste ogen
de vogels zijn buiten
maar ik ben binnen
ik ben buiten
maar ik zit binnen
ik sta buiten
maar ik zit vast
de mensen zien mij staan
ik roep hun naam
want ik ken hen
ook al hebben zij
mij nooit gezien
ik ken hen allemaal
zo gaat dat in het leven
ze weten wat ik doe
maar ze kennen mij niet
misschien kent er een mijn naam
maar ik verlang van hen hetzelfde
ik klop in het rond
ik klop op het glas
ik sla in de lucht
ik zit vast
en niemand weet het
maar ze zien het wel
de mensen die ik ken
terugkeren
is verliezen
verdergaan
is leven
maar toch zit ik vast
vast in vrijheid
de mensen zijn gevangen
ik ben dat niet
maar ik zit vast
ook al is er geen sleutel
ik schreeuw
maar ze horen me niet
ze spreken
maar maken geen geluid
ze zijn vrij
maar ook opgesloten
ik bonk op de leegte
er zal niets verschijnen
maar indien dat wel zou gebeuren
zou ik kunnen kijken
ik sta op straat
ze zien me
en ik zie hen
maar hij ziet mij niet
maar ik ben binnen
ik ben buiten
maar ik zit binnen
ik sta buiten
maar ik zit vast
de mensen zien mij staan
ik roep hun naam
want ik ken hen
ook al hebben zij
mij nooit gezien
ik ken hen allemaal
zo gaat dat in het leven
ze weten wat ik doe
maar ze kennen mij niet
misschien kent er een mijn naam
maar ik verlang van hen hetzelfde
ik klop in het rond
ik klop op het glas
ik sla in de lucht
ik zit vast
en niemand weet het
maar ze zien het wel
de mensen die ik ken
terugkeren
is verliezen
verdergaan
is leven
maar toch zit ik vast
vast in vrijheid
de mensen zijn gevangen
ik ben dat niet
maar ik zit vast
ook al is er geen sleutel
ik schreeuw
maar ze horen me niet
ze spreken
maar maken geen geluid
ze zijn vrij
maar ook opgesloten
ik bonk op de leegte
er zal niets verschijnen
maar indien dat wel zou gebeuren
zou ik kunnen kijken
ik sta op straat
ze zien me
en ik zie hen
maar hij ziet mij niet
Reacties op dit gedicht
| ben.k: | Donderdag, april 02, 2009 21:30 |
| mooi geschreven het voelt als ik ben de brandkast en de sleutel tegelijk met een vr gr ben |
|
| Dwaallicht: | Woensdag, april 01, 2009 22:30 |
| Een verrassend beklijvend schrijven... heel knap! Liefs Dina |
|
| Froukje Vos: | Woensdag, april 01, 2009 00:04 |
| ze weten wat ik doe maar kennen me niet ze zien me en ik zie hen maar hij ziet mij niet wat ontzettend mooi Het doet me denken aan een droom. Je mond beweegt, maar niemand die het hoort. Ze zien me wel maar weten niet wie ik ben.. Man, ik vind dit super! liefs Froukje |
|
| 88: | Dinsdag, maart 31, 2009 18:32 |
| goh, je verrast telkens weer, graag gelezen, groetje 88 | |
| vivika: | Dinsdag, maart 31, 2009 18:23 |
| steeds leuk jou te lezen..leuke fantasie heb je liefs |
|
| ninodepino: | Dinsdag, maart 31, 2009 12:02 |
| grinnn dat is om radeloos van raken gelukkig kan het me niet schelen;) Grtjs, nino. |
|
| red one: | Dinsdag, maart 31, 2009 11:59 |
| :S machteloos iets. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, maart 31, 2009 11:42 |
| kan er wel om huilen!!!! | |
| ela: | Dinsdag, maart 31, 2009 00:41 |
| Hoe je ook roept of gestikuleert, alleen hij die wil zien zal ook zien. ela |
|
| tinkelbel10: | Dinsdag, maart 31, 2009 00:30 |
| gelezen :)...welterusten slaap lekker.. liefs Tina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||