“gebroken engel”
Zacht twinkelt angst, scherven vol pijn.
Glinsterend in een te duistere schaduw.
Bodemloos, en de nacht zwart gekleurd.
Gevallen engel, knielend aan de oever.

Gestorven hoop, haar vleugels gebroken.
Wit en doorzichtig in een maanloze nacht.
Schreit haar laatste tranen zo zilverwit.
Sluit haar ogen, een blinde vol verdriet.

Fladderende handen, grillig gevormd,
dansen door het duister, valse muziek.
Strelen haar woede, voeden haar pijn,
Een ziel zo rein, gedwongen te vergeten.

Snerpende stemmen, tragische melodie.
Hun messen glinsterend, killer als staal.
Bloed vloeit over een doodskleed witjes.
Bederft de sneeuw, schrijft woordeloos.

Sterf aan de oever, weerspiegelt de ziel,
in het zwartste duister, het water glimt.
Spiegelt stil, kaatst haar gedachten terug.
Zie ik mijzelf, verborgen tussen het wier.


Uhmpedum...
Lees zelf maar(oordeel als je mag)

Klein stukje van andere gedicht er maar bij:

when I saw you
I was scared to talk to you
when I first talked to you
I was scared to kiss you
when I first kiss you
I was scared to love you
now that I love you
I'm scared to lose you