Grotten des doods
De spelonken van verderf hebben lang kunnen broeienhoeveel voetstappen hebben zij al over zich heen laten gaan
het duurt niet lang meer of de dampen zullen hen ontstijgen
uit monden en poelen van necrotiserende taferelen
uitgebeeld door de schaduwen die het duister verlichten
om te verworden tot zout en steen, fossielen van weleer
de tranen lopen vast en drogen op in de gestuukte rimpelsals rivierbeddingen gegraven en bevrucht door vadertje tijd
de scheuren wijken en zuigen aan het spartelend nat
dat wegebt uit de aderen die zijn ontsproten in vurige passie
slibbende drek plaveit de venen van de grotten des doods
de spelonken van verderf schieten kuit, het kwaad is geboren…
Reacties op dit gedicht
| Truus van Eijk: | Woensdag, april 01, 2009 21:09 |
| Ja, mijn beste Omni Allumini, ieder zo zijn tijd. Of het iets geworden is met wat dan ook? Jazeker, er zijn hele leuke dingen uit voort gekomen. Eén ervan is dat ik nu de opleiding van theaterregisseur doe en dat is geweldig leuk. Het spelen met woorden, het eigen maken van emoties en de personage dan weer niet ''spelen'' maar oprecht vertolken (het fysiek maken van je rol). Masterclass gehad van John Lanting, geweldig leerzaam. Dus het gaat goed met tante Truus! | |
| Omni Allumini: | Woensdag, april 01, 2009 20:22 |
| is het ooit nog iets geworden met dat toneelstuk (of wat was het) van je? persoonlijk boeien de middeleeuwen mij geen kont: maar ja (konten ook niet: for that matter) ''het Kwaad'' weet je? ik vind dat nogal ''roekoe'' en niet meer van deze tijd (dus ja) was het vroeger ook al niet: maar toen kon je het nog stiekem doen tenslotte. adieu! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Truus van Eijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2009 | ||
| Thema's: | ||