Schreef ik weer iets. Ging het licht uit Terwijl ik dacht te denken wat ik liever voelde te zijn Ontastbaar raap ik mijn voetstappen op in een doofstomme film die in slow motion terug is gespoeld in een stenen tijdperk flins toon achtige video recorder. De beschadigengen maken van de schokkerige inhoudloze beelden een bijna pitoresk nostalgisch allegaartje met wel overwogen misplaatste sentiment.
Het was toch leuk? Galmde het nog na Net als een lege dochecabine met nog slechts de kalkresten van wat eens een onstuimig kraakbeentje was geweest.
Leuk ja. Heel leuk.
Het was meer de hoop op de bevestiging van wat ik al wist. Terdege.
Maar inderdaad het blijft een leuke bezigheid. Schrijven. Momenteel een beetje druk met blijven. Niets dramatisch ofzo.
Slechts een momentopname van een flits die duizende beelden in woorden vangt maar het slechts kan vertalen naar.