Iemand in het land van niemand.
Je loopt op een weg..
Ziet geen einde.
Je hoort wat iedereen zegt.
En je voelt je daardoor zo slecht.
Maar je kan het niet stoppen.
Je blijft maar rennen.
Je stopt je gevoel zoals met knoppen.
En je bent er aan gaan wennen.
Mensen denken dat je niet wil leven.
Maar ze weten niet hoe het kan zijn
Door de drugs kan je niet meer om jezelf geven.
En elke dosis doet je steeds keer op keer opnieuw pijn.
Het maakt je zwak, het maakt je klein.
Was je maar iemand.
Iemand om te zijn.
Want je leeft in het land van niemand en het doet je Zoveel pijn.
Ziet geen einde.
Je hoort wat iedereen zegt.
En je voelt je daardoor zo slecht.
Maar je kan het niet stoppen.
Je blijft maar rennen.
Je stopt je gevoel zoals met knoppen.
En je bent er aan gaan wennen.
Mensen denken dat je niet wil leven.
Maar ze weten niet hoe het kan zijn
Door de drugs kan je niet meer om jezelf geven.
En elke dosis doet je steeds keer op keer opnieuw pijn.
Het maakt je zwak, het maakt je klein.
Was je maar iemand.
Iemand om te zijn.
Want je leeft in het land van niemand en het doet je Zoveel pijn.
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zaterdag, april 04, 2009 23:38 |
| Je sluit jezelf buiten van juist datgene wat je lief is, kwetst jezelf om je niet te laten kwetsten, ontneemt jezelf voor je gegeven krijgt, schreeuwt maar zwijgt... Open up! | |
| Omni Allumini: | Zaterdag, april 04, 2009 23:14 |
| oh. ''het'' leeft dus toch :) nou-nou. poehee (hmmhaha.. moet ik niet iets eten ofzo?? zeker wel: nog een paar minuutjes wachten slechts) | |
| ninodepino: | Zaterdag, april 04, 2009 23:05 |
| nou heb ik daar geen weet van klote is het sowieso als iets je raakt en je het kwijtraakt... sterkte. Grtjs, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2009 | ||
| Thema's: | ||