cepereercel

Zeg me waar moet ik heen
de hel brak gisteravond los
ik had mezelf niet meer in de hand
en rende weg voor alles
maar viel ter plekke neer
ze hadden me te pakken
met tien man lagen ze boven me
bang ja, ik was ontzettend bang
wat moest ik doen in hemelsnaam
ik ging tegen stribbelen
omdat ik de weg niet meer wist
boosheid ja, ontzettende boosheid
zelfmoord gedachtens kwamen na boven
wat had het leven nog voor zin
na een half uur buiten te moeten liggen
met allemaal verpleegsters
hebben ze me in een cepereecel gestopt
van elf uur tot negen uur in de ochtend
moest ik daar tot rust komen
ik ben bang, bang om mezelf te verliezen

Geschreven door

tulpje

Reacties op dit gedicht

tulpje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Connection:	Zondag, april 05, 2009 23:43
Iedereen is bij zichzelf Geloof in Jezelf de rest komt vanzelf. Kracht helderheid en Licht toegewenst Roger

Anneke van Dijk-Ploeg:	Zondag, april 05, 2009 14:34
een separeerkamer was dan ook de beste oplossing... jammer dat je je gedachten niet onder controle kunt houden.. zelfmoord is geen oplossing, dat weet je heel erg goed!!!! mijn zus ligt al vier weken in een soort separeercel, genaamd isolatiekamer, omdat ze twee ziekenhuisbacterien heeft opgelopen... zij zou er heel wat voor over hebben om weer gezond te zijn en het ziekenhuis te kunnen verlaten op twee benen... groetjes, namaste, Anneke

Over dit gedicht

Auteur: tulpje
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 05 april 2009
Thema's: [Angst] [Kwaad] [Verwarring]