over een pad zo koud en kil
waait de wint hard en ijzig door de lucht
het pad is donker en stil
hoe langer dit pad word gevolgd
hoe sterker de drang doordringt op dat ene woord
de enige uitweg lijkt alleen nog zelfmoord

er staat een muur om dit pad heen gebouwd
deze muur is onbewust met veel zorg gemaakt
hij voelt vertrouwd
aan de buitenkant schreeuwen mensen en slaan om er doorheen te breken
aan de binnenkant valt de sneeuw met steken
op de schouders van een verlaten kind
dat zich laat mee voeren met de wint
niets anders meer voelt als pijn
met veel angst wordt een laatste stap gezet, om voor goed uit deze ellende te zijn
gillende menigte staan buiten de muur
slechts een persoon die kan spreken van binnen in
doe het niet en overwin
deze helse pijn
verdwijn
uit deze afgezette weg
keer terug daar hen die jou lief heeft
de stem die dit zegt
zit diep weg verscholen in het hart van het kind
slechts een lijf die deze gevoelens verbind

over het randje wordt gekeken
benen lijken bezweken
doe het niet
keer terug naar wie je was
doe het niet
laat vallen die ketens om je lijf
van binnen wil je dit niet
zo dood en stijf
kijk naar de lucht die vervaagt van koude wint naar een zonnige dag
keer terug met een lag