Willem jarig
ik heb mijn lier in de wilgen gehangen
en wilde rusten maanden onbekommerd
de zachte wind en de zon in mijn lommerd
alleen dromen en naar niets meer verlangen
maar 'k hoor de wind weeklagen in mijn bongert
in plaats van blijde zang een scherpe klacht
en in 't pril blad der bomen niets dat lacht
ik sta op uit mijn slaap, ben uitgehongerd
ik heb naar de wind aandachtig geluisterd
mijn lier weer opgenomen en getokkeld
de inspiratie vrolijk in 't gras gesprokkeld
en alle merels aan mijn lippen gekluisterd
en zing ter ere van Willem dit sonnet
mijn kleine bijdrage aan het feestbanket
Reacties op dit gedicht
| Meneer Zes: | Dinsdag, april 07, 2009 18:27 |
| Mooi gedicht, felicitaties Willem! :P Mr.6 |
|
| lommert: | Dinsdag, april 07, 2009 14:37 |
| mensenkinderen nog aan toe...een sonet nog wel;)..en wat een fijne zangstem bezit gij;) heel hartelijk dank daarvoor... stevige groet van mij willem |
|
| rhoeas: | Dinsdag, april 07, 2009 14:14 |
| Wat een schitterend sonnet en zo heel toepasselijk voor Willem. |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 07, 2009 13:26 |
| schitterend!!!!!! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2009 | ||
| Thema's: | ||