rust in het leven
zelf heb ik nodig wat ook jij ontbeert
jij komt bij mij altijd op tijd
wordt daar nooit koud ontvangen
geloof me als ik zeg:
jij bent je weg niet tevergeefs gegaan
als jij je uitgeput dan bij me legt
soms ligt de kracht meer in de kleinste
stilte: niet griezelig noch twijfelachtig
maar enkel in het goede groeit de wil
die jij mij toont; kun je jouw woord
niet geven, geef dan jouw zwijgen
en rust uit in het leven dat in ons woont.
sunset 12-04-2009
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Dinsdag, april 14, 2009 18:38 |
| Een prachtig beklijvend schrijven! Liefs Dina |
|
| Red Cloud: | Maandag, april 13, 2009 17:07 |
| Prachtig. Groeten,Jan. |
|
| Jannie Hoogendam: | Zondag, april 12, 2009 13:02 |
| rakend geschreven en zo liefdevol kuss, Jannie |
|
| - Suus -: | Zondag, april 12, 2009 11:03 |
| Wauw, ik ben sprakeloos, zo''n prachtig stuk poëzie.. Liefs, Suus |
|
| inco: | Zondag, april 12, 2009 09:52 |
| prachtig sunset,zoveel liefde spreekt hieruit,zonder verwachtingen maar ruimte voor de ander. liefs ingrid |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2009 | ||
| Thema's: | ||