weggeglipt
In een keer alles omgekeerd
waarom nou toch
realiteit of bedrog
heeft anderen bezeerd
voor mij is het normaal
ben niet anders gewend
heb niet beter gekent
maar het voelt nog als een kwaal
kan zo positief zijn
dat is een rare gewaarwoording
als een soort storing
zo en moment, voelt fijn
kan het niet vasthouden
het wordt me ontglipt
alles van mij weggeript
ellendig gevoel komt me benauwen
dit voelt vertrouwd
maar het wekt angst
ben van de wereld, geen otnvangst
zwart in me gegrauwd
zal ooit iemand hem slopen
mij bevrijden
verlossen van dit lijden
ik zal stiekem hopen...
waarom nou toch
realiteit of bedrog
heeft anderen bezeerd
voor mij is het normaal
ben niet anders gewend
heb niet beter gekent
maar het voelt nog als een kwaal
kan zo positief zijn
dat is een rare gewaarwoording
als een soort storing
zo en moment, voelt fijn
kan het niet vasthouden
het wordt me ontglipt
alles van mij weggeript
ellendig gevoel komt me benauwen
dit voelt vertrouwd
maar het wekt angst
ben van de wereld, geen otnvangst
zwart in me gegrauwd
zal ooit iemand hem slopen
mij bevrijden
verlossen van dit lijden
ik zal stiekem hopen...
Reacties op dit gedicht
| geronnimo: | Donderdag, oktober 22, 2009 20:22 |
| deze vind ik echt mooi | |
| broken tears /3: | Donderdag, oktober 22, 2009 17:24 |
| ben het met zomerkind eens. sterkte ga zoeken naar wie JIJ bent. je komt er wel, ik ben er ook gekomen X. |
|
| zomerkind: | Donderdag, juli 02, 2009 13:22 |
| laat het gaan roosje geef het op soms vecht je tegen windmolens waarom zou je je leven weggooien voor een ander vertrouw op jezelf en wees wie je bent daar is niets mis mee liefje | |
Over dit gedicht
| Auteur: ...Roosje17... | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2009 | ||
| Thema's: | ||