Ik verdrink in mijn tranen
en denk aan de tijden toen jij en ik nog samen waren.
Allemaal tranen om me heen,
ik mis je aanwezigheid om me heen.
Mijn eerste dag zonder jou,
het voelt alsof je me achterliet in de kou.
Het is mijn eigen schuld,
maar jij bent de enige die mijn hartje met warmte vult.
Als ik dit niet had laten gebeuren,
had ik nu ook geen reden gehad om te treuren.
Het enige wat ik nu wil is bij jou zijn,
zonder al deze ellende en pijn.
Kon ik de tijd maar terug draaien,
dan was dit nooit gebeurd.
Dit wat jij en ik samen hadden was echt,
dat weet je zelf ook want dit heb ik je al zovaak gezegd.
Mijn eerste slapenloze nacht door jou,
een lege plek in mijn hart, het voelt eenzaam en koud.
Ik wil je zo graag hier bij me hebben,
maar toch moet ik beseffen dat ik je niet bij me kan hebben.
Ik hoop dat je me nog één kans geeft,
want het is dat mijn hart zo niet in twee maar honderd stukken breekt.
Ik hoop dat er snel een moment komt dat ik mijn liefde en gevoel weer opnieuw met jou deel,
want DAT is het enige wat mijn hartje weer heelt.