Gebonden ogen
Gebonden ogen
Duisternis verzwelgen
gebonden ogen
we marcheren op de beat
van onze harten
en alles is perfect
ik dans niet
immers cirkels bewegen niet
voorwaarts
Liefde is soms krankzinnig
we verbergen ongesproken
woorden
en leven op de gesprokene
mijn adem is niet om in te houden
want ik blijf immers ademen
alles lijkt perfect
harten smelten samen
onder de zon van liefde
mijn glimlach kan ik niet
wegvagen
dit geluk kan ik niet laten gaan
ik wil leven maar niet
bewegen in cirkels
mijn hart klopt immers door
voor jou en voor hen
Marousia
C
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Vrijdag, april 17, 2009 10:46 |
| Prachtig! | |
| Fari HS: | Maandag, april 13, 2009 20:49 |
| Rustgevend schrijf je en ik geniet van jouw woorden. Een zalige Paasavond voor jou, liefs, Fari |
|
| mucho: | Maandag, april 13, 2009 19:59 |
| binnen! | |
| Dwaallicht: | Maandag, april 13, 2009 19:11 |
| Een zalig stukje poezie... heerlijk om te lezen... prachtig gedaan! Liefs Dina |
|
| ninodepino: | Maandag, april 13, 2009 18:54 |
| onmiddelijk signaleert het oog of er vrijheid staat te komen ...zo niet dan doe ik een tukje. herkenbaar tot op zekere hoogte ik ben mss wel kleiner dan jij?:) grtjs, nino. |
|
| switi lobi: | Maandag, april 13, 2009 18:20 |
| je bent een dapper mens lieve Marousia.. jouw adem is om vrij te laten gaan Hele dikke kus, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2009 | ||
| Thema's: | ||