Mijn eerste liefde.
Ik zag hem op me eerste school dag, ik wist toen nog niet dat het vier jaar zou duren. We hadden me kaar op msn, we wisselde telefoonnummers uit en paar dagen later smsde we dag en nacht het ging over alles en nog wat maar eigenlijk over niks. We waren nog maar twaalf jaar. Ik begon hem steeds leuker en aardiger te vinden. We kregen iets met me kaar en paar weken later was het weer uit. Als ik er nu aan terug denk het was me eerste kinder liefde en ik hield echt van hem. Die dag dat hij het had uitgemaakt heb ik me zelf ik slaap gehuild ik hield zoveel van hem ik stond s’morgens op met een leeg gevoel als of ik iemand had verloren. We hebben paar weken niet met mekaar gepraat tot dat ik het niet meer vol hield we begonnen weer te smsen het was weer bijna goed tussen onze tot dat die voor iemand anders koos hij had voor de tweede keer me hart gebroken. Ik hield van hem vanaf de eerste dag en dat gevoel is nooit minder geworden. Naar paar weken kwam die weer naar me toe hij zij dat die het had uit gemaakt en dat die me miste. We hadden afgesproken dat we naar de zomer vakantie wat gingen doen. Naar de zomervakantie van 2007 had ik er genoeg van ik moest iemand anders een kans geven en niet steeds blijven plakken bij me eerste liefde. Ik leerde een jongen kennen hij liet me anders voelen, maar als ik bij hem was dacht ik aan me eerste liefde ik kon hem niet vergeten. Naar paar weken kreeg ik iets met die jongen ik heb het zo vier maanden vol gehouden en ik moest het tegen hem zeggen dat ik niet van hem hield maar van iemand anders. Het was uit en 1 uur later praten ik alweer tegen de jongen waar ik echt van hield. Twee dagen later hadden we afgesproken en 1 week ernaar ook. Het voelde allemaal weer zo goed tot dat ik hoorde dat die met iemand anders had gekust. Hij zij dat we beter vrienden konden zijn. hoe kan je nou vrienden zijn als je van elkaar houd? Elke dag op school keken we elkaar aan maar we zijden niks. 3 maanden later wou die weer afspreken. Ik ben gegaan om te kijken wat die te zeggen had. Hij zij dat beter niet meer konden afspreken want het bracht onze gevoelens op hol. Naar de zomervakantie van 2008 wou die weer afspreken ik ben gegaan en dit keer voelde het alof ik hem bij me had maar hem toch miste. Naar deze keer wou ik zekerheid want ik kon niet op hem gaan wachten wat die nou wel wou en niet wou, hij zij dat we beter vrienden konden zijn. ik heb hem toen verteld dat het over was tussen onze twee maar nog heel veel van hem hield. Nu in 2009 hebben we weer afgesproken ik kan hem niet meer geloven hij weet niet wat die wilt.
dit gaat nu al vier jaar zo en ik weet niet wat ik moet doen.