Vlucht
Ze staan te bloeien
De onzinnige Narcissen
Ze zorgen dat voelen
Niet veel meer is dan zijn
Het toneelstuk van
Vandaag en van morgen
Het laat me koud door de dagen
die er nooit nooit meer zijn
Want waar was het leven
Toen een uur nog een uur was
Toen ik nog een bink was
Zo blind als ik was
Wat kan ik doen
Met dagen die komen
Met eeuwige dagdromen
Zo tergend klein
Waar laat je het leven
Als het zomaar over kan zijn
Een zwarte zwaluw die vlucht
Maar nooit meer verdwijnt
De onzinnige Narcissen
Ze zorgen dat voelen
Niet veel meer is dan zijn
Het toneelstuk van
Vandaag en van morgen
Het laat me koud door de dagen
die er nooit nooit meer zijn
Want waar was het leven
Toen een uur nog een uur was
Toen ik nog een bink was
Zo blind als ik was
Wat kan ik doen
Met dagen die komen
Met eeuwige dagdromen
Zo tergend klein
Waar laat je het leven
Als het zomaar over kan zijn
Een zwarte zwaluw die vlucht
Maar nooit meer verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Vrijdag, april 17, 2009 14:02 |
droef maar mooi geschreven! liefs kerima ellouise |
|
| Jutta: | Vrijdag, april 17, 2009 12:01 |
| Diepgaand, mooi. Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarcusModder | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2009 | ||
| Thema's: | ||