De dag dat mijn wereld veranderde
als de wind die de bladeren
met zich meevoert
is mijn broer
zomaar gegaan
uit het niets willen zelfmoord plegen
als een nagel in de muur
zitten we aan hem vast
voor eeuwig
nu al 5 maanden
dat hij roerloos en nietszeggend
in dat kille en koude
ziekenhuisbed ligt
mijn bloed kookt
en mijn hart weent
terwijl ik opnieuw en opnieuw
hem probeer wakker te schudden
met zich meevoert
is mijn broer
zomaar gegaan
uit het niets willen zelfmoord plegen
als een nagel in de muur
zitten we aan hem vast
voor eeuwig
nu al 5 maanden
dat hij roerloos en nietszeggend
in dat kille en koude
ziekenhuisbed ligt
mijn bloed kookt
en mijn hart weent
terwijl ik opnieuw en opnieuw
hem probeer wakker te schudden
Reacties op dit gedicht
| Longo Ornella: | Donderdag, mei 07, 2009 01:57 |
| Pijnlijk... maar toch mooi verwoord... Vanuit het diepste van mijn hart, eerlijk waar, sterkte en houd moed daar! Liefs Ornella |
|
| Dwaallicht: | Zaterdag, april 18, 2009 06:31 |
| Mooi en emotievol verwoord. Veel sterkte! Liefs Dina |
|
| Froukje Vos: | Vrijdag, april 17, 2009 23:46 |
| Wat verschrikkelijk verdrietig. Sterkte! liefs Froukje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verwelkt_bloempje | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2009 | ||
| Thema's: | ||