Gewoon mens
Gewoon mens verdrietig uitbundig lachend struikelend..
loop niet weg
als ik zeg dat ik bang ben
bang om er te zijn
bang om er eens niet meer te zijn
bang om te voelen
bang om te falen
bang om te weten
bang om te dwalen
in mezelf of in jou
maar loop niet weg
als je van me houd
laat me dan
want ik ben niet meer
dan ik dromen kan
als je van me houd
loop dan niet weg
net nu ik bezig ben
thuis te komen
Francien Nijkamp
Reacties op dit gedicht
| : | Vrijdag, december 02, 2011 18:24 |
| Wat een geweldig gedicht, kippenvel. hartegroet, wilma | |
| Will Hanssen: | Vrijdag, april 17, 2009 20:38 |
| Stilmakend mooi geschreven Francien, graag gelezen! Lieve groet, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Francien Nijkamp | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2009 | ||
| Thema's: | ||