Wat is er gebeurd met de dagen dat ik straalde.
Met de tijd dat ik geloofde in leven en niet zo baalde.
Zal deze kachel ooit weer ontstoken worden.
Of volg ik hersenloos deze “één richting” borden?
Zal er ooit weer en pad de mijne kruizen.
Of zal ik blijven kruipen, in stille als muizen?
Wat is er gebeurd met die warmte van binnen
Zal ik op een dag nog weten wat het is om te beminnen?
Hoewel het al beter gaat als voorgaande jaren.
Ik blijf soms nog in de diepte staren.
Staren in het niets en het lijkt zo damn leeg.
Het waarom is wat ik dan ook sterk over weeg.
Ik word alleen maar moei met de dag.
En mis mijn alles vergetende lach.
Het geschater in plaats van het gehuil.
Is hetgeen waar ik het liefst alles tegen ruil.
Maar ik zal toch door moeten gaan.
Door na het vallen, steeds weer op te staan
© Bart kempers
Auteur: Webbieweb | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2009 | ||
Thema's: |