OP JE RUG
op je rug
wolken drijven nooit terug
ze gaan weg uit je ogen
met de wind en de lucht
je ligt op je rug
in het gras en de bloemen
ze kaatsen het licht in hun kleur
ze ruiken naar aarde
lokken bijen met geur
bestuiven vleugels met meel
er zijn nooit bloemen teveel
het groen moet het doen
met wortels en zon
ze begraven hun wit in de velden
licht is hun vijand, water hun lief
voor regen zijn wolken de helden
wil melker
10/04/2002
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Woensdag, april 10, 2002 12:58 |
| Mooi gedicht, Wil. Je stijl is enigszins wat gewijzigd, denk ik, of juist wat anders proberen misschien. Groetjes, Rudi. | |
| free: | Woensdag, april 10, 2002 10:48 |
| regen bedoel k wil...regen!! k slaap nog | |
| free: | Woensdag, april 10, 2002 10:47 |
| wat moesten we zonder zon wil... kunnen we ook niet buiten mooi... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||