Nu ik je kwijt ben…..

Het is een cliché, dat weet ik heus
Maar je weet pas wat je hebt, als je het bent verloren
Nu jij al meer dan een jaar in de hemel rust
En wij je niet meer kunnen storen
Ben ik me er steeds sterker van bewust
Hoeveel jij voor mij betekende

Jou verlies liet een gapend gat achter
Dat elke dag groter wordt, naar het lijkt
Het verdriet wordt toch juist zachter
Naarmate de tijd verstrijkt?

Ik voel nu pas dat je zoveel meer was
Meer dan een opa, meer dan de vader van mijn moeder
Jij was mijn baken van vertrouwen, mijn troost, mijn steunpunt
Mijn veilige haven, mijn behoeder
Jij deed meer dan iemand anders ooit had gekund

Ik weet dat je niet zou willen dat ik treur
Maar het is je eigen schuld
Je was fantastisch dus je verdient mijn verdriet
Ook al zou jij vinden van niet

Het leven gaat door en ik ga erin mee
Maar er gaat geen dag voorbij
Zonder dat ik denk aan wat jij zou zeggen, doen of laten
Ik zou uren over jouw manieren kunnen praten

Hele bundels zou ik vol kunnen dichten
Complete boeken zou ik kunnen schrijven
Over wat jij voor mij deed en wat je betekende
Al vind jij dat het hoorde bij je plichten

Maar jij zou het zo niet willen, ik kende je goed genoeg
Dus volsta ik met een simpel woord dat nooit alles kan omvatten
Één enkel woord, en zelfs dat hoorde je liever niet
Maar ik wil dat je het hoort, dat je het leest, dat je het weet als je me vanuit de hemel ziet

Dit is het enige wat ik wil zeggen
Het enige wat ik kan bedenken om het je kort uit te leggen

Opa, bedankt!