Bijna verloren licht
Bijna verloren licht
snelweg zuigt
mij op het ritme
van de nacht
voorafgegaan
door snijdend licht
suizend
uiteengespat
langs het priemen
van vermoeide ogen
in een gitzwart
gat
ik lijk te glijden naar een
toekomst van ontnuchtering
als een bekende stad
oprijst uit het bijna onderweg
verloren licht
nacht en autodeuren
worden automatisch
afgesloten als ik
met mijn sleutelbos
en lock-it richt
Reacties op dit gedicht
| togram: | Vrijdag, april 12, 2002 03:29 |
| gelezen met vermoeiende ogen prachtig gr Margot |
|
| Driegeetjes: | Woensdag, april 10, 2002 23:20 |
| WAUW! DrieGeetjes |
|
| waterval: | Woensdag, april 10, 2002 19:55 |
| mOOOOOOOOi...... | |
| Sheena: | Woensdag, april 10, 2002 19:31 |
| Verpletterend !!!!!! Sheen |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 10, 2002 15:18 |
| mooie hoor! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||