Vervaagd door de wind.
Staant in de regen,
kijk je alsof je me niet kent.
Alles is verloren,
jij te hard voor problemen weggerend.
Ingedeukt en schreeuwend,
laat mij mijn spiegel breken.
Om alle mooie dingen te vergeten,
die zo realistisch leken.
Vernielend met jou voetstappen,
door grote golven overspoeld,
verlaat ik nu m´n lichaam,
wetend hoe eenzaamheid voelt.
Ik zal nog één keer zwaaien,
omdat je erom vraagt.
Totdat al je tranen zullen vliegen,
in secondes door de wind vervaagd.
kijk je alsof je me niet kent.
Alles is verloren,
jij te hard voor problemen weggerend.
Ingedeukt en schreeuwend,
laat mij mijn spiegel breken.
Om alle mooie dingen te vergeten,
die zo realistisch leken.
Vernielend met jou voetstappen,
door grote golven overspoeld,
verlaat ik nu m´n lichaam,
wetend hoe eenzaamheid voelt.
Ik zal nog één keer zwaaien,
omdat je erom vraagt.
Totdat al je tranen zullen vliegen,
in secondes door de wind vervaagd.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anne K. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2009 | ||
| Thema's: | ||