want alles gaat, álles en ik irriteer me
aan je standvastigheden, duidelijk
hoe jij nog nooit hebt gestreden tegen
al die dagen die ze leven noemen
je kijkt uit grote ogen, maar lieverd,
over een tijdje staan ze leeg
in hun kassen te rollen over leed
dat wordt gezien in knipperingen
en je blijft maar spreken, praten
schreeuw! dan dat je van me walgt
in plaats van de ongemeende
‘wat was het nou?’ oh líeve dingenik neem je mee en kus je lippen
in een vluchtigheid die jij niet kent
van mij, maar álles gaat en ik als eerst;
staar me na in besef van wat je mist
ik kijk niet achterom tot ik weet
dat ik nu echt uit je gezichtsveld ben
en jij eindelijk begrijpt wat je niet wist
| Amon: | Vrijdag, april 24, 2009 11:47 |
| life goes on... | |
| Nyuka: | Vrijdag, april 24, 2009 11:35 |
| Het einde is echt sterk geschreven, erg mooi. | |
| red one: | Vrijdag, april 24, 2009 09:27 |
| knufje! | |
| Ayako: | Donderdag, april 23, 2009 20:21 |
| Weer zo''n mooie. Sterke afsluiter ook, echt mooi (: | |
| Ylaide: | Donderdag, april 23, 2009 19:26 |
| Wauw... Echt heel mooi en treffend geschreven. Het raakt me. |
|
| Fri..: | Donderdag, april 23, 2009 13:45 |
sterk gedicht. vind t grappig dat je je irriteert aan (steekt tong uit naar Mathilde) zÃjn standvastigheid, terwijl je in dit gedicht zelf ook heel standvastig overkomt. Maar da''s ook knap. liefs, |
|
| Jasper de Jong: | Donderdag, april 23, 2009 13:21 |
| Ik vind het prachtig, alleen die titel he? ;-) Groet! |
|
| Sifra.: | Donderdag, april 23, 2009 12:32 |
Mooi! Alles gaat en daar ben ik voor t eerst echt blij om. (Girl-power!) Liefs |
|
| switi lobi: | Donderdag, april 23, 2009 12:24 |
| Eens te meer zo- duidelijk. Ben je ergg goed in! |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2009 | ||
| Thema's: | ||