Vleiend en dorstig
Vleiend liet ze haar hoofd
op mijn schouder
ze was als een lied
in schemeringen
haar zoet gebrachte wangen
als wemelingen
in mijn bezonk verlangen
haar haren zachter dan het vlaste
vlas
golvend wellend
zoetgevooisd vertellend
en wijl zij mij kuste
en even in mijn zachte oorlel beet
ik omstrengelde
gedrukt tegen haar lieve borsten
wist ik dat ze nog naar veel meer
dorstte
ik suste en liet lieve lusten
lustig lachend toe
en deed.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Larssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2009 | ||
| Thema's: | ||