Je bent zomaar weg
Zomaar hoorde we opeens het nieuws
Nog twee tot zes maanden te leven..
Mijn leven brak in stukken
Je had nog zoveel willen geven
Ik sloot mezelf op,
Huilde de tranen uit mijn ogen
Dit zou nooit gebeuren zei jij
Jij hebt iedereen bedrogen
Jij bent de gene die zo eenzaam was
Jij bent de gene vol verdriet
En ik zag het, maar jij ontkende het
En nu ben je weg..
Je hebt nog één maand bij ons kunnen zijn
Liggend op je bed, niet meer kunnen praten
Met angst om te stikken
Ging jij ons dan toch verlaten
Je bent zomaar weg
Voorgoed uit mijn leven
Elk woord doet pijn
Het had niet zo mogen zijn
Ik mis je,
Ik zal je mijn hele leven missen
Papa
Je was zomaar weg
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Vrijdag, april 24, 2009 23:55 |
| liep hij zomaar naar de maan? dat is ook al zo''n fabeltje! luister eens naar reggea... wie weet krijg je gevoel voor Rythm... :)sterkte hey. grtjs, nino. |
|
| lexx: | Vrijdag, april 24, 2009 18:14 |
| heel erg :( maar ook heel mooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Smoothly | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2009 | ||
| Thema's: | ||