Je was er, en ik wist dat je
Duizenden dingen in me kon wekken
Je met je vinger mijn huid binnen zou glippen, zomaar,
En roeren zou in het weke binnenste van mijn geest

Maar voor dat, in omtrek en oogwenk,
Was ik jou ontsnapt,en mij,
En had ik me gevouwen over mijn eigen verlangen
Dubbel, en nog eens, en nog eens.

Ik toverde er een kleine zwaan uit
Parmantig als origami


Van die toendra in mij
Was alles dat over mocht blijven
Een kleine zwaan van papier
Ik vloog erop naar huis, mijn armen om zijn nek

En pas alleen, in mijn bed,
Opengevouwen en gladgestreken,
Liet ik de palm van mijn hand rusten
Op een oneindige zachtheid.