Dezelfde Andere Deur
Dezelfde Andere Deur
Je voelde dat je daar zou staan,
gisteren voor die deur,
waar je zo vaak gedwongen werd,
met tegen zin door te gaan.
Nu kom je weer bij de deur,
lijkt hij zo veel op die van eerst,
maar ben je er nu helemaal vrijwillig,
recht voor gaan staan.
Toch bedenk je je keer op keer,
dat de weg naar deze doorgang,
een hele andere weer is,
als je altijd bent gelopen.
En geniet je al,
alleen van het besef,
dat dit niet liefde dwingen is,
al helemaal niet kopen.
Sta je nu voor deze deur,
zonder dat enge lege gevoel van altijd,
maar vol van kriebelende vlinders,
vladderend in je buik.
Langzaam maar zeker stap je,
samen dichter bij,
open je met 4 handen,
behoedzaam het bovenluik.
Het licht van een nieuwe kamer,
met krachtige geur van rozen,
vlinder gevuld, engelen zang,
regenbogen van hoek naar hoek.
Verwachtte je eigenlijk niet,
de donkere kilte van weleer,
de enge leegte in je herrineringen,
als eng zwart boek.
En nu weet je,
dat al lijkt de doorgang zoveel,
op wat je dacht te kennen,
hij is het niet.
En kan je nu ook zeggen,
dat de weg ernaar,
zo heel anders is,
je ook daar zo van geniet.
Je voelde dat je daar zou staan,
gisteren voor die deur,
waar je zo vaak gedwongen werd,
met tegen zin door te gaan.
Nu kom je weer bij de deur,
lijkt hij zo veel op die van eerst,
maar ben je er nu helemaal vrijwillig,
recht voor gaan staan.
Toch bedenk je je keer op keer,
dat de weg naar deze doorgang,
een hele andere weer is,
als je altijd bent gelopen.
En geniet je al,
alleen van het besef,
dat dit niet liefde dwingen is,
al helemaal niet kopen.
Sta je nu voor deze deur,
zonder dat enge lege gevoel van altijd,
maar vol van kriebelende vlinders,
vladderend in je buik.
Langzaam maar zeker stap je,
samen dichter bij,
open je met 4 handen,
behoedzaam het bovenluik.
Het licht van een nieuwe kamer,
met krachtige geur van rozen,
vlinder gevuld, engelen zang,
regenbogen van hoek naar hoek.
Verwachtte je eigenlijk niet,
de donkere kilte van weleer,
de enge leegte in je herrineringen,
als eng zwart boek.
En nu weet je,
dat al lijkt de doorgang zoveel,
op wat je dacht te kennen,
hij is het niet.
En kan je nu ook zeggen,
dat de weg ernaar,
zo heel anders is,
je ook daar zo van geniet.
Reacties op dit gedicht
| Pocahontas: | Zondag, april 14, 2002 20:31 |
| lieverd alle wegen die zo donker waren voor mij... bewandel ik nu in het volle licht samen met jou..!! je hebt hier een heel byzonder mooie ervaring .. prachtig verwoord.... dikke kussssssssssss love you..!! |
|
| arie: | Donderdag, april 11, 2002 04:53 |
| Dit lees ik met veel genoegen omdat de juiste sleutel de deur opende naar haar hart Liefs, Arie |
|
| waterval: | Woensdag, april 10, 2002 23:29 |
| wat liefde al niet vermag.... héél mooi.... |
|
| Sheena: | Woensdag, april 10, 2002 19:23 |
| de deur die open gaat, als de juiste sleutels naar het hart gevonden zijn ...... hier redt stil lezen en een instemmend geknik .... Sheena |
|
| *Diana*: | Woensdag, april 10, 2002 19:21 |
| in 1 woord schitterend! Zeker voor haar! Liefs *Diana* |
|
| christina: | Woensdag, april 10, 2002 15:32 |
| Wat mooi echt | |
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 10, 2002 15:25 |
| ..mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: The Cowboy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||