Pas als je dood bent
Als je dood bent,
dwaalt je ziel nog een tijdje rond.
Zo kan je afscheid nemen
van je vrienden, je familie en je hond.
En pas dan zal het allemaal duidelijk worden,
waar je heel je leven naar zocht.
Pas dan leer je je echte vrienden kennen,
pas dan zie je wie jou echt mocht.
Maar waarom dan pas,
waarom weet je dit op voorhand nooit.
Waarom weet je pas als het te laat is,
met wie je je leven hebt vergooid.
dwaalt je ziel nog een tijdje rond.
Zo kan je afscheid nemen
van je vrienden, je familie en je hond.
En pas dan zal het allemaal duidelijk worden,
waar je heel je leven naar zocht.
Pas dan leer je je echte vrienden kennen,
pas dan zie je wie jou echt mocht.
Maar waarom dan pas,
waarom weet je dit op voorhand nooit.
Waarom weet je pas als het te laat is,
met wie je je leven hebt vergooid.
Reacties op dit gedicht
| x Ann x: | Woensdag, april 17, 2002 21:42 |
| Waarom? Simpel: daarom. Het leven is zo. Ik ben het er wel niet helemaal eens mee. Ook niet met mijn eigen antwoord hiervoor. Er zijn middelen om te weten wie het waard is. Trek je ogen gewoon open. Meer dan de helft van de wereld is blind, mensen plegen zelfmoord overal en iedereen valt dan uit de lucht terwijl ze al lang hadden kunnen zien dat er iets mis mee was... en er zijn ook mensen die niet blind zijn voor jou. Mensen die zien dat je je eens slecht voelt, die jou zien en zij, zij zijn he | |
| Lieverdje: | Woensdag, april 10, 2002 19:55 |
| Heel mooi Stijn... maar weet je: als we de zin van het leven achterhalen moeten we 'gaan'. Nou ja, zo is 't leven. Lieverdje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||