Jouw stem is alles wat ik hoor
Scherp als een mes
Al snijdende door mijn ziel
Open je alle oude wonden weer
Zittend op de bank luister ik naar
Wat ik fout doe ik jou ogen
En alweer vraag ik me af
Waarom ik niet anders kan zijn
En telkens speelt jouw mond
Weer hetzelfde bekende refrein
Zie je dan echt niet dat ik strijd
Voor waardering, liefde en genegenheid?
Langzaam sterven de woorden op jouw lippen
Het einde van je woede is nabij
En tussen mijn pijn door denk ik even
Laat me alsjeblieft voor 1 keer écht leven