De Verlorene
Ik kan alleen maar staren
In de onbereikbare verte
Ik voel niks…
Ik zie niks…
En toch blijf ik kijken
Turend in die eenzame diepte
Íjskoud
Is de blik in mijn ogen
De doodse kilte als een seriemoordenaar
Huiverend voel ik mijn haartjes
Rechtopstaand in de kou
Van mijn stilstaande hart
Ver wegzakt.
Onbereikbaar..
In de diepte
Van mijn verloren ziel
(Ben ik gestorven)
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Maandag, april 27, 2009 21:01 |
| ik zou de hoofdleters bij elke nieuwe zinn weglaten en het gedicht in strofes verdelen,verder graag gelezen | |
| Lone Dreamer: | Maandag, april 27, 2009 20:28 |
| Oh... Wow... Zo sterk, meteen raak en aangrijpend... Awch. Schitterend gedicht Liefs, Lone |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RealMe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2009 | ||
| Thema's: | ||