Mijn moeder 87
Mijn moeder 87
Kijk daar zit ze dan Mijn moeder
Wat een weergaloze vrouw
Met haar trots en met haar gratie
Hartelijk, bezorgt en trouw.
Weet je toen zij werd geboren
Zag de wereld er anders uit
Armoe hete toen nog overleven
Het kapitaal dat had de buit
In mijn jeugd heb ik mijn moeder
Op voetstuk neergezet
Veel hoger dan de hoogste kerk
Want ik vond dat zij dat toekwam
Voor al het zorgen en het werk
En al ben je meer dan vijftig jaar
Altijd nog vragen, gaat ’t wel goed
En als je weg gaat zegt ze steevast luid
Jonge kijk je wel goed uit.
Zo zijn moeder nu eenmaal
Altijd zorgzaam, alert en met een lach
En zal altijd zo blijven
Altijd tot de laatste dag.
Reacties op dit gedicht
| bren: | Woensdag, april 10, 2002 23:06 |
| je bent een kanjer frans jij houdt net zo van die van jou als ik van die van mioj he, top gewoon, ik ben blij dat ik je vriend ben, michel.t | |
| Driegeetjes: | Woensdag, april 10, 2002 21:30 |
| Móóóííí!!! DrieGeetjes |
|
| waterval: | Woensdag, april 10, 2002 20:20 |
| prachtig.... | |
| free: | Woensdag, april 10, 2002 17:27 |
| Geweldig die moeders ook de mijne 78 sinds 'n maand een computer en i-net! het bejaarde centrum waar ze n aanleunwoning heeft geniet net zo hard als zij en IK ze is als n kind in de speelgoedwinkel en nu kan ik haar raad geven.. en hulp die ze mij altyd gaf moest t ff kwijt liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: opafrans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||