de nacht lacht
op een dag
vergat de zon te ontwaken
sterren doofden uit
en de nacht verslond de dag
die nacht
leken bloemen
reeds verwelkt te zijn
alvorens te kunnen bloeien
weemoed en wanhoop
werden één
verschroeiden zo
de lichtheid van haar lach
Reacties op dit gedicht
| iemand: | Maandag, juni 10, 2002 15:08 |
| Hey ploempje Triestig maar mooi! Greetzzzzz²²²²² ~*~iemand~*~ |
|
| El Caballero: | Woensdag, april 17, 2002 20:59 |
| Mooi, echt mooi Ploempje. Groeten, El Caballero |
|
| Vlinder: | Donderdag, april 11, 2002 22:11 |
| Heel mooi gedichje meissie... ben er stil van take care Knuf, |
|
| sammy de zutter: | Woensdag, april 10, 2002 20:57 |
| maar zullen niet voorkomen kunnen dat het ploempje openbloeit blaadje voor blaadje teentje voor teentje. Groetjes Sammy. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ploempje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2002 | ||
| Thema's: | ||