De waarheid
Diep,
heel diep kijken,
verblind door je eigen zon.
Water,
uit je ogen,
om te verzachten
wat je weet
niet vertellen kan.
De waarheid je gegeven
als een kiem
die groeit.
naar het licht,
het zware licht.
Dat op je drukt
je haast verstikt
je mond snoert.
Lucht,
met een schreeuw
ben je vrij,
je roept zonder geluid.
De waarheid.
heel diep kijken,
verblind door je eigen zon.
Water,
uit je ogen,
om te verzachten
wat je weet
niet vertellen kan.
De waarheid je gegeven
als een kiem
die groeit.
naar het licht,
het zware licht.
Dat op je drukt
je haast verstikt
je mond snoert.
Lucht,
met een schreeuw
ben je vrij,
je roept zonder geluid.
De waarheid.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lucas | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||