Druppels tranen
De ozon drinkt in regenblad
Geurend groen schakerend in zijn nerven
De druppels tranen tot mijn wil verdoofd
Waar grassen huiveren tussen ochtendbad
Van wingerd dat door rieten nat
Bekommerd zijn mijn deuren fleurend
Open naar gebaren kleurend
De wolken als geschubde melkranden
Blauw gespoten sporen tanden
In flarden stukgetrokken en ontvellen
Die sponzig door ivoren wellen
Ik houd mijn tranen woordloos
In mijn handen
zwijgend tot gewichtloos zinnen
Mijn liefde is een schapenvacht
Room wollig en bevallig zacht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Larssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||