In de wereld
Mijn lichaam wordt weggezogen
Opgeslurpt, als water door het putje
In een orkaan, van schreeuwende emoties
Zal ieder detail sluimerend vergaan
Op de snelweg van de toekomst,
zal ik mijzelf weer verenigen
Doch de file van nu,
brengt altijd vertraging
De droogte van de heden,
Deze door het klimaat beheerst,
Zal het putje langzaam laten verstoppen
Als gevolg van de drek die overheerst
Het riool gaat zich geleidelijk sluiten
Vormt file diep onder de grond
Het laat ons vallen, terug in het verleden
Daar, waar ik ooit bestond
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Zondag, mei 03, 2009 14:47 |
| Oh, wauw... Schitterend sterk geschreven. Respect en liefs, Lone |
|
| lommert: | Zaterdag, mei 02, 2009 09:17 |
| het verleden dat toch telkens ''mee wandelen doet ''heftig en goed neergezet...liefs van mij willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RealMe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||