Fabian 2
Fabian kroop door de poort
Die wijsheid en die weemoed had
Gestreeld in regenbogen
Gestreeld in korenaren
Hij aanbad zijn
ongehoorzaamheid
Hij droeg zijn lammeren
*
Een fabel van verzwijgen
*
En teer omspande hij de man
Die hij streelde
En als zijn minnaar zocht
Een liefde die eigenlijk niet mocht
*
Een fabel van smaragd
*
Zijn jeugdig lonken
Bracht de man
Dweepziek tot bekoring
Schromelijk ingetogen
Hij las zijn kinder ogen
*
Een fabel in de tijd gewogen
*
Fabian’s liefde was aandacht
zoeken
Uitvoerig onbezonnen
Hij vlocht zijn rozenbronnen
Op het altaar van vergetelheid
Gekuist gekust
*
Fabian symbool van lust
*
Een fabel die op waarheid rust
*
Fabian een verboden vrucht
Verleidde in de morgenstond
Waarin hij zijn geheimen zond
Naar iedere gerijpte
Naar ieder
Die daar zijn waarheid dacht
doch gewantrouwd werd verdacht
*
Fabian werd fabel
Door tijden ingehaald
Tot minachting vergoten
*
hij zag zijn vriend nooit meer
De poort gesloten
*
Reacties op dit gedicht
| _Lieverdje_: | Maandag, mei 04, 2009 13:37 |
| stilmakend je schrijft prachtig van begin tot eind boeiend liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Larssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||