het witte, het schone
aardse lusten trekken
vreten
ik verlies me tussen
prille berkebomen
wanneer ik gadesla
wat niet gezien mag worden
het witte, het schone
van diegenen
die nog op glazen muiltjes
tussen schelpen stappen
en nog niet gebogen gaan
onder de lasten van dit leven
wanneer ik hen voel knagen
aan de wortels van mijn geweten
weet ik wat ik niet ben
en ook nooit zal bereiken
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Donderdag, mei 14, 2009 06:35 |
| Zo''n beauty lieve Gerhard, iets mystiek zit erin. lieve groeten, Fari |
|
| switi lobi: | Dinsdag, mei 05, 2009 22:46 |
| Machtig! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Dwaallicht: | Dinsdag, mei 05, 2009 20:40 |
| Een nadenkertje... een klasse apart deze, prachtig schrijven! Liefs Dina |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 05, 2009 11:09 |
| prachtig!!! | |
| Hilly N: | Dinsdag, mei 05, 2009 07:36 |
| Geweldig schrijven Gerhardus Lieve groet, Hilly |
|
| PoeMustDie: | Dinsdag, mei 05, 2009 01:45 |
| Doet mij ietswat Islamitisch aan, de eerste zin(nen). Groeten, PMD | |
| ela: | Dinsdag, mei 05, 2009 00:40 |
| Zij die nog niet gebogen gaan onder de lasten van het leven, zijn te jong om het leven te begrijpen. ela |
|
| M-Rose: | Dinsdag, mei 05, 2009 00:37 |
| je weet maar nooit dat je een glazen muiltje vindt tussen de schelpen het zand is eindloos | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gerhardus | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||