in de donkere
In den donkere,
ben ik weer dat kleine bange meisje van toen,
niet wetend wat met mezelf te doen.
Niet wetend of ik het zou overleven,
bang dat je me op een dag dood zou doen.
Buiten ben ik bang van elk geluidje,
maar met de wind in mijn haren hoef ik
me niet bang te voelen.
je weet niet wat je bij ons hebt aangericht,
nog steeds voel ik de pijn,de vernedering,de boosheid,
maar vooral de angst
dat je me iets aan zou doen,
mijn familie terug zou opzoeken.
in den donker ben ik weer dan weerloos kind,
en voel ik terug de pijn,
van toen bij jou te moeten zijn
ben ik weer dat kleine bange meisje van toen,
niet wetend wat met mezelf te doen.
Niet wetend of ik het zou overleven,
bang dat je me op een dag dood zou doen.
Buiten ben ik bang van elk geluidje,
maar met de wind in mijn haren hoef ik
me niet bang te voelen.
je weet niet wat je bij ons hebt aangericht,
nog steeds voel ik de pijn,de vernedering,de boosheid,
maar vooral de angst
dat je me iets aan zou doen,
mijn familie terug zou opzoeken.
in den donker ben ik weer dan weerloos kind,
en voel ik terug de pijn,
van toen bij jou te moeten zijn
Reacties op dit gedicht
| Leon Larssen: | Donderdag, mei 07, 2009 00:02 |
| Goed gevoelig geschreven met diepte Lieve groet,Leon |
|
| Nummer 127 : | Woensdag, mei 06, 2009 21:38 |
| sterkte en kracht je kunt het want jouw wapen zijn woorden Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||