er gingen dagen voorbij die jaren leken te duren
het was een permanent gejaagd worden tegen muren
de wilskracht het oog knipperen te stoppen ontbrak

de wegen werden ingeslagen zonder stratenplan
dus wist niemand echt uit welke richting hij nu kwam
een reis werd afgelegd door niet bestaande landen

er gingen mensen voorbij die op monsters leken
het waren ledematen uitpuilend met gebreken
de hoogmoed werd met verve tegen de muur gekwakt

de lichamen werden opgestapeld zonder hersenpan
dus wist niemand echt uit welke oorsprong hij nu kwam
een reis werd afgelegd door diepe groeven in de handen

geschetst als door conté krijt op een groezelig papier
een tekening van vroeger vertaald naar nu en hier
geen keuze zal hetzelfde zijn

de twijfel die ons overviel verplaatste zich
en gaf verder geen kik

schakelde geruisloos over in een hartverscheurende stilte