Op spinrag van verlatenheid
Kille muren
schaduwspel
tracht zich te hechten
maar dwaalt in onvermogen
het lege huis
waar onmacht woonde
vouwt langzaam
het verleden dicht
holle stilte
op spinrag van verlatenheid
rusten gestorven stemmen
in gesloten kasten
het zonlicht
tracht gespleten
de ramen te ontluiken
er woekert klimop
zij huist verhalend
steen voor steen
en toch in eenzaamheid
vervalt zij tot ruïne
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 07, 2009 15:30 |
| Ik zie het zo voor me Anneke, ons huisje in de kop van N.H.waar wij vijftig jaar geleden begonnen zijn heb ik onlangs terug gezien, verpauperd, zoals jij dit zo mooi beschrijft. Lieve groetjes Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 07, 2009 14:45 |
| en zo is het heel erg mooi verwoord heb het graag gelezen gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||