Uniek geval...
Hij had stalen zenuwen
was voor niets en niemand bang
toch had hij lood in zijn schoenen
en blosjes op zijn wang.
Hij bezat een ijzeren wil
maar een hart van steen
een robot, zoals hij
daarvan was er ook maar één.
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Maandag, april 15, 2002 10:16 |
| gelukkig zijn wij geen robots he ? |
|
| 11je: | Donderdag, april 11, 2002 12:17 |
| (nee nee free mijn stofzuiger :-) ) ....hoop dat het bij die ene blijft.....brrr koud en kil... liefs 11je |
|
| free: | Donderdag, april 11, 2002 10:20 |
| ROBOCOP....natuurlijk liefs free |
|
| Laurens Windig: | Donderdag, april 11, 2002 10:01 |
| Wat isie weer mooi Door! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2002 | ||
| Thema's: | ||