schittering
ondergaande zon
schittert door het
bewegende gebladerte
woorden na woorden
een prachtig adagio
lamenterende blazers
woorden ter bemoediging
om voort te gaan
na dit punt, voorbij
het punt van verschrikking
geraken, ongeloof om
het ongeziene in het echt te zien
bloesems worden afgeworpen
bladeren verwaaien net als zaad
verdord door de wind weg te geraken
wat herinnert zijn de bomen
in groentooi, in kleurtooi
kaal maar altijd met leven in zich
08MEI2009 2130
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||