Afscheid
Naar jou leef ik,
je praten dorst mij.
Ik drink je geest.
Je huid is warm.
Je aanraking tilt mij,
tot verrukking naar het meest
Van onverwachts herkennen.
Je mag niet gaan.
De eenzaamheid hierna
wil ik niet weten.
Maar het komt.
Ik bind
en vind
De laatste tellen van jouw blijven
Lijven.
Bij elkaar en dan verscheiden.
Je kust mij dan naar de deur.
De trap omlaag.
Nog even zie ik je
ravelspijkrbroek.
linksom verdwijnen.
Ben weer alleen…..
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Zaterdag, mei 09, 2009 09:39 |
| mooi geschreven , liefs maria (Isolina) | |
| Nummer 127 : | Zaterdag, mei 09, 2009 00:35 |
| prachtig geschreven Nr 127 |
|
| ela: | Zaterdag, mei 09, 2009 00:25 |
| De eenzaamheid erna is als de nacht zonder sterren. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Larssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||