REISGEZEL
In hoeken sluimerend
als donker vuur
wacht je op gelegenheid.
Vermomd.
Als stille reisgezel
ben je in het licht
als diepte uitgevlakt.
Bekrompen hoog,
verlies je bijna grond.
Laag geworpen
ben je lang
nog niet verloren.
Je versmelt enkel
met de doden
in het graf.
10/04/02
als donker vuur
wacht je op gelegenheid.
Vermomd.
Als stille reisgezel
ben je in het licht
als diepte uitgevlakt.
Bekrompen hoog,
verlies je bijna grond.
Laag geworpen
ben je lang
nog niet verloren.
Je versmelt enkel
met de doden
in het graf.
10/04/02
Reacties op dit gedicht
| Voske: | Donderdag, april 11, 2002 22:25 |
| Weer een pareltje Rudi,en dat vond mijn schaduw ook. Groetjes,Voske.. |
|
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, april 11, 2002 20:31 |
| droef maar heel mooi verwoord.. | |
| 11je: | Donderdag, april 11, 2002 12:11 |
| hoe beschrijf je iets wat je geen plekje kunt geven maar wel aan je "zuigt"? fascinerend... liefs 11je |
|
| Mayadebij: | Donderdag, april 11, 2002 11:53 |
| Kippenvel! Brrrrrr... | |
| free: | Donderdag, april 11, 2002 10:28 |
| ja..indrukwekkend stil van... liefs free |
|
| Laurens Windig: | Donderdag, april 11, 2002 09:57 |
| Indrukwekkend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2002 | ||
| Thema's: | ||