De dingen wat ik nu zie.
hoe kan ik geloven,
in de dingen die ik zie,
terwijl ik verdwaald ben in mijn dromen.
beleef ik de wereld in een fantasie.
hoe kan ik mezelf dwingen,
Met al mijn dingen?
En hoe kan ik mijn dingen doen,
met al die gedachten
die gedachtens van toen.
En hoe de dingen nu gaan,
zal ik het blijven verdringen?
Want ik kan toch niet blijven bestaan.
In mijn wereld.
MIjn wereld is een waan.
Kon ik maar alles vergeten.
Niet meer weten,
hoe de dingen hebben gezeten.
want ik ben nu blind.
beleef de wereld in een fantasie.
Dus hoe wil ik geloven, in de dingen die ik nu nog zie?
Reacties op dit gedicht
| nana: | Zaterdag, mei 09, 2009 21:26 |
| tijdsloze ruimte... soms zo onmisbaar ;) |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, mei 09, 2009 18:37 |
| soms zijn we blind om te pijn te verdringen...en schuilen in een tijdsloze ruimte waar fantasie de werkelijkheid onzichtbaar maakt graag gelezen! liefs kerima ellouise |
|
| Omni Allumini: | Zaterdag, mei 09, 2009 13:20 |
| hoe herkenbaar :) wat je er allemaal niet voorover moet hebben om een gelukkige realiteit in stand te houden. ik faal daar keer op keer in (althans: geef mij een laptop, koptelefoon, fles wijn, en pakje sigaretten: en ik ga volledig in mijn eigen wereld op: veel leuker dan de ''echte'' ook eigenlijk..) als ik geld met mn creativiteit zou kunnen verdienen, zou ik het niet nalaten.. je eigen tijd indelen; met niemand iets te maken hebben. oh Utopie!! x | |
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||