Die gloeiende lamp was zo heet
Maar de pijn deed alles vergeten
Alle pijn en innerlijke leed
Werd erdoor opgevreten

Werd wakker met een grote blaar
Die ik verbergen moest
Voor de ogen van hem en haar
Dus hield me daarom koest

Hun ogen waren niks opgevallen
Dus kan ik nu weer verder gaan
Maar omdat ik weer ben omgevallen
Moet ik eerst zien op te staan

Jankend van de pijn hier binnen
Gaat het leven alsmaar door
Laat het niet opnieuw beginnen
Dat ik de strijd alsmaar verloor

Maar mijn woorden blijven zwijgen
En alles wat ik zeggen wou
Is niet van binnen te pakken te krijgen
Omdat ik je anders pijnigen zou

Dus blijf ik maar tegen je zeggen
Ja met mij gaat het goed
Zodat jij niet hoeft te weten
Dat branden zo’n pijn doet