straffe oostenwind waait in mijn denken
alles dwaalt langs mij heen en weer eens
langzaam verwijder ik mezelf van alles
en sterft er iets diep binnen in mij
slapende ogen zeggen weer tot morgen
enkel ik dwaal ergens daar tussen
zwijgen kan ik nu nog niet vatten
terwijl ik ver heel ver weg ben