zwart gat van een hart
Als het leven leeg aanvoelt,
is er steeds die constante,
een eeuwig gapend gat,
net achter je ribben.
Het gemis aan genegenheid.
Een zwart gat dat alles in je leven opslurpt,
als een superslurper.
En net als een zwart gat
is er niets, toch
weegt het zwaar.
Dan is het slechts wachten tot
niet enkel je hart
zwart wordt,
maar ook
je hele leven...
is er steeds die constante,
een eeuwig gapend gat,
net achter je ribben.
Het gemis aan genegenheid.
Een zwart gat dat alles in je leven opslurpt,
als een superslurper.
En net als een zwart gat
is er niets, toch
weegt het zwaar.
Dan is het slechts wachten tot
niet enkel je hart
zwart wordt,
maar ook
je hele leven...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Piotrus | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||