Voor Nora
Er kwam het moment dat je opgebruikt was als een leeg bierblikje. Een object werd voor degenen die je wegtrapten als was het een spelletje.
Om je dan gedeukt te laten liggen en weg te laten roesten. Ergens ben je er nog al lijkt het alsof iedereen je vergeten is.
Waren we barmhartig dan werd je gerecycled en gunden we je een nieuw leven.
Waren we medemenselijk dan zouden we je weer een plek in ons midden gunnen als een der onzen.
En hadden we medeleven dan zou het besef doordringen dat jij de stille getuige was van onze waanzin.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||